ಸಹಜ ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ನಾವಿಂದು ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇಡೀ ಊರೇ ಕುಟುಂಬದಂತಿದ್ದು ಪರಸ್ಪರ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಗಮಾರತ್ವ(?)ವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಈಗ SMART ಆಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ! ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ವ್ಯಾಖ್ಯೆಯೂ ಬದಲಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಕಿಸೆಭಾರವು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನೂ ಒಪ್ಪು ಎಂದು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುತ್ತ - ತಲೆಭಾರದ ಸಂತತಿಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತಿದೆ. ಅಂತಹ ಟೊಳ್ಳು ಗಟ್ಟಿಗಳನ್ನು ಸಜ್ಜನರೂ - ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದಿಂದ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ! ಇಂದಿನ ಮಾತು ವರ್ತನೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಮನೋವಾಕ್ಕಾಯಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ "ಪ್ರೀತಿ" ಎಂಬ ಅನೂಹ್ಯ ಸ್ವಭಾವವು ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಇಳಿದು, ಈಗ ಬೆರಳಿನ ತುದಿ ಸೇರಿ - ಜಾರಿ ಬೀಳುವ ಹಂತದಲ್ಲಿದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದ ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುವ ವಿಷಯಗಳು, ಮನೋಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡುವಾಗ "ನಾವು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಎಲ್ಲಿಗೆ?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯೂ ಮೂಡುತ್ತಿದೆ. "ನನ್ನ POST ನ್ನು LIKE ಮಾಡಿ" ಎನ್ನುವ, "ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಕೃಷ್ಣನ ವೇಷದ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಬಹುಮಾನ ಬಂದಿದೆ..." ಎಂಬಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯ ಬಯಕೆಯ ಸಾಧಕರು,...ತಮ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಜಾಹೀರುಗೊಳಿಸಲು ಹಟತೊಟ್ಟು ಯತ್ನಿಸುವವರು, ಹಿಂದಿನ ಮಹಾಸಾಧಕರ ಚಿತ್ರಗಳ ಹೆಗಲೇರಿ ನಿಂತು ದೊಡ್ಡವರಾಗಲು ಯತ್ನಿಸುವವರು, ವ್ಯಕ್ತಿ-ಜಾತಿಯ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪರಸ್ಪರ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವವರು...ಹೀಗೆ ನೂರಾರು ವೇಷಗಳಿಂದ ದಿನದಿನವೂ ಕುಬ್ಜ ಕಾಲಕ್ಷೇಪವಾಗಿ ಬಿದ್ದು ಹೊರಳುತ್ತಿರುವ ಜಾಲತಾಣಗಳನ್ನು ನಾವು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮನೆಮನೆಯಲ್ಲೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದ ಉಪದ್ವ್ಯಾಪವು ಇನ್ನೂ ಆರಂಭವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವುದನ್ನೇ ಮರೆತ ಇಂದಿನ ಯುವಜನಾಂಗದ ದೊಡ್ಡ ಭಾಗವು ಜಾಲತಾಣಗಳ ತೆವಲು-ಅಮಲಿಗೆ ಬಲವಾಗಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಆತಂಕದ ವಿಷಯ. "ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೋ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ" ಎನ್ನುವ ಮತ್ತು "ಮಕ್ಕಳು ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಲಿ; ನಮ್ಮ ತಂಟೆಗೆ ಬರದಿರಲಿ" ಎನ್ನುವ ಪಾಲಕ - ಮನೆಮಂದಿಯ ಹೊಣೆಗೇಡಿತನದಿಂದಲೇ - ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಅವಲಂಬನೆಗಾಗಿ - ತರತಮದ ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಅಪ್ರಬುದ್ಧರೂ ಜಾಲತಾಣದ ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಹಾದಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದೂ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ತಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲೂ ಪ್ರಕಾಂಡ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಮೆರೆಯುತ್ತಿರುವ ಕೆಲವು ತಾಣವೀರರನ್ನು ನೋಡಿದರೆ "ದೇವರೇ, ಇವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು; ಇವರಿಗೆ ತಾವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂಬುದೇ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ" ಎಂದೂ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಜಾಲತಾಣವನ್ನು ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಯಾಗಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಇಂಥವರ ಪಾತ್ರವು ಬಲು ದೊಡ್ಡದು. ಜಾಲತಾಣದ ಸದುಪಯೋಗವನ್ನು ಎಷ್ಟು ತಲೆಗಳು (ಬಲ-ಎಡ!) ಪಡೆಯುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದು ಚಿಂತನೆಗೆ ಯೋಗ್ಯವಾದ ವಿಷಯ.
40-50 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ರೇಡಿಯೋ ಎಂಬುದಿತ್ತು. ಅದೂ ಕೆಲವು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ. ಅಂದು ಸುದ್ದಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದ ಚೆಂದದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕು - ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮೌನವಾಗಿತ್ತು. ಸಾಮಾಜಿಕ ತಳಮಳಗಳು ಕನಿಷ್ಠ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿದ್ದವು. ಊರಿನ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಸಂಕಟವು ಎದುರಾದರೆ ನೆರೆಹೊರೆಯವರು ಅವರಿಗೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ (RIP...OMG ಇತ್ಯಾದಿ ಶಾಬ್ದಿಕವಾಗಿ ಅಲ್ಲ!) ಹೆಗಲು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲವದು. ಜಾಲತಾಣದ ಇಂದಿನ ಬದುಕು ಹೇಗಿದೆ? ಇಂದು ನಮ್ಮ ನೆರೆಮನೆಯವರ ಪರಿಚಯವೂ ನಮಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಕಬಂಧಬಾಹುವು ಗುರುತು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಯಾರ್ಯಾರನ್ನೋ ಗೆಳೆಯರೆಂದು ಭ್ರಮಿಸಿ ದಿನವೂ ಮುಟ್ಟಿ ಮುಟ್ಟಿ ಬರುತ್ತಿದೆ! ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಂವಹನವು ಹುಸಿಯಾಗಿ - ಪರೋಕ್ಷವೇ ನಿಜವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಹಿಂಡುವ, ಹೃದಯಹೀನ ಏಕತಾನತೆಯ ಪೇಟೆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ಈಗ ಪ್ರವಾಹದಂತೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಗೂ ನುಗ್ಗುತ್ತಿದೆ. ಅಸಭ್ಯತೆಗೆ ಸಭ್ಯತೆಯ ಉಡುಪು ತೊಡಿಸಿ ಸಭ್ಯರಾದಂತೆ ಹಿಗ್ಗುತ್ತಿರುವ ನಮಗೆ ಅನರ್ಹವನ್ನೆಲ್ಲ Grace marks ಕೊಟ್ಟು ಅರ್ಹರಾಗಿಸುವ ವ್ಯಾಧಿಯೂ ಬಡಿದಿದೆ! ಎಲ್ಲವೂ SMART! ಎಲ್ಲರೂ SMART! ಎಲ್ಲರೂ "ಯಂತ್ರವಾಹಕರು". ಆದರೆ ಮುಖಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಛದ್ಮವೇಷಗಳು - ಆವೇಶವಿಲ್ಲದ, ಕಾರ್ಯಸಾಧನೆಗೆ ತೊಡಗದ ಬರಿಯ ಸುದ್ದಿಪ್ರಿಯ ವೇಷಗಳು! ನಿತ್ಯದ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಬದುಕನ್ನು ಇಂದು ಯಂತ್ರಗಳೇ ಆಳುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲದ ಶಬ್ದಗಳು "LIKE" ಗಳಾಗಿ ಹೊರಳಾಡುತ್ತಿವೆ.
ಮೊನ್ನೆ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ ನನಗೆ ಕಂಡ ಕೆಲವು ದೃಶ್ಯಗಳು "ಇದು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸತ್ಯ. ನಾನು ಕಂಡ ನೂರಾರು ಜನರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿ, ವಿಚಿತ್ರ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ, ತಮ್ಮ MOBILE ನೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕೆಲವರು ಅದರಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ದಾಖಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅತಿಥಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ದುಃಖಾರ್ತನಾಗಿ MOBILE ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅಂದು ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಗೂ ಮಿಕ್ಕಿ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೊಡನೆ ಚೌಕಾಶಿ ನಡೆಸುತ್ತಿತ್ತು. ನೋಡಿ ಕೇಳಿದ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುವಾಗ "ಶಬ್ದಪ್ರೀತಿಯು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ" ಎಂದು ನನಗೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ತಮಾಷೆ ಎಂದರೆ, ಇಂದಿನ ಪ್ರೀತಿಗೂ ಊರು ಸುತ್ತುವ ಹುಚ್ಚು! ಬಯಲು ಆಲಯದೊಳಗೋ ಆಲಯವು ಬಯಲೊಳಗೋ ಎಂದು ಅಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಾಗದೆ ಹೋಗಿತ್ತು. ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ - ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮಾಯವಾಗುವ "MOBILE ಪ್ರೀತಿ!" ಗಳಲ್ಲಿ ಅಂದು ನನ್ನ ಸ್ನಾನವಂತೂ ಆಗಿತ್ತು. ನಮಗೆ ನಾವೇ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಇಂತಹ ಸುದೀರ್ಘ ಬೀದಿ ಪ್ರೇಮಗಳಿಗೆಲ್ಲ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಉಪಯೋಗವಾಗಬೇಕೆ? ಜಕ್ಕವಕ್ಕಿಗಳ ಶಾಬ್ದಿಕ ಪ್ರೀತಿಯು ಯಶಸ್ಸು ಕಂಡರೆ ಸಂತೋಷ; ಇಲ್ಲವಾದರೆ?
"ಮೀನಿನ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನಾದರೂ ಗುರುತಿಸಬಹುದು; ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಿಳಿಯಲಾಗದು" ಎಂಬುದು ಹಳೆಯ ನಾಣ್ನುಡಿ; ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಅನುಭವಾಮೃತ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ವೇಷ ಕಟ್ಟುವ FACE BOOK ನ್ನು ಷೋಡಶೋಪಚಾರಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸುವುದಾದರೂ ಏಕೆ? FACE IS THE MIRROR OF MIND ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ MAKE UP ಇಲ್ಲದಂತಹ - ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ನಿಜರೂಪ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದ ಮಾತದು. ಇಂದಿನ Face Book ನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಹಲವಾರು ಕಾರಣಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ವಿಳಾಸದ ಮುಖವನ್ನೇ ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. (ಅವರ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೇ ಮುಖ - ಎಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು!) ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಮುಖ ತೋರಿಸಿದರೂ - ಮುಖ ನೋಡಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅಳೆಯುವ ಶಕ್ತಿಯು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇರುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ನನಗಂತೂ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ Face Book ಎನ್ನುವುದು ಎಷ್ಟು ಸಾಚಾ? ಎಂದೂ ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಬಹುಪಾಲು ವಿಷಯಗಳು ಯಾವುದೇ ಸಾಕ್ಷಿಯಿಲ್ಲದ, ಪರಾಂಬರಿಸದೆ ದಾಖಲಿಸುವ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಮಾಣೀಕೃತ ವಿವರಗಳು. ಅಲ್ಲಿನ ವಿವರಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಆಕಾಶವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ, ನಾನೊಮ್ಮೆ ಎಡವಿದ್ದೆ. ನಾನು ಕಂಡಂತೆ, ಯಾವುದೇ ಉತ್ತರದಾಯಿತ್ವವಿಲ್ಲದ ಸಚಿತ್ರ ಶಬ್ದಸಂತೆಯದು! ಆದರೆ Face Book ನ ಒಂದಷ್ಟು ವ್ರತಧಾರಿಗಳು ಅದನ್ನು ಪವಿತ್ರವೆಂಬಂತೆ ಆರಾಧಿಸುತ್ತ ತಮ್ಮ ರಸಮಯ ಬದುಕನ್ನು ನಷ್ಟಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದಂತೂ ನನ್ನಂಥವರಿಗೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ವಿಷಯ. ಆದರೆ ಪರಿವರ್ತನಶೀಲವಾದ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಸ್ಥಾಯಿಯಲ್ಲ; ಎಲ್ಲವೂ ಹಾರಿ ಬೀಳುವ, ಬಿದ್ದು ಏಳುವ ನಿರಂತರ ಅಲೆಗಳು. ಆದ್ದರಿಂದ ಕೆಲವು ಚರ್ಯೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕಾಯಬೇಕು.
ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲರೂ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲ ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಪಟ್ಟಾಂಗ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. "ಅವಳ ಗಂಡ ಯಾರನ್ನೋ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ; ಅವಳು ಯಾರ ಜೊತೆಗೋ ಓಡಿಹೋದಳು; ಅವಳು ಅಂಬಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆತ್ತಳಂತೆ; ಅವರ ಮಗನಿಗೆ ಶಾಲೆಯ ಪಾಠ ತಲೆಗೆ ಹತ್ತದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೋಟೇಲಿಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿದರಂತೆ; ಅವಳ ಹೆರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ಆಗಿ ದೈವಕ್ಕೆ ಹರಕೆ ಹೊತ್ತ ಮೇಲೆ ಹೆರಿಗೆ ಆಯಿತಂತೆ...." ಇಂತಹ ರಂಜನೀಯ ವಿಷಯಗಳು ಅಂದಿನ ಪಟ್ಟಾಂಗ ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಇಂದಿನ FACEBOOK ಕೂಡ ಇಂತಹುದೇ "High Fi ಪಟ್ಟಾಂಗ ಚಾವಡಿ" ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಹಿಂದೆ ಹೆಂಗಸರು ಮತ್ತು ಗಂಡಸರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮದೇ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಪಟ್ಟಾಂಗ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇಂದು ಸರ್ವಸಮಾನತೆ(!)ಯಿದೆ.
ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಎಷ್ಟು ಅಮೂಲ್ಯ !! ಅಂತಹ ಬದುಕನ್ನು ನಾವು ಪೋಕುಬಾರದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆದುಬಿಡಬೇಕೆ? ಇಂದಿನ ಯುವಜನರು ಅವರವರ ಅಂಗೈ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ತಮ್ಮ ಕರಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಇಂಬುಗೊಂಡ Mobile ನ ಜೊತೆಗೆ ಯೋಗಭಂಗಿಯಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ಮೊದಮೊದಲು ನನಗೆ ಕುತೂಹಲವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುವಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತು ಲಿಂಗಭಾವದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವ ಶರಣರಂತೆ Mobile ಹಾವದಲ್ಲಿರುವ ಇಂದಿನ ನಮ್ಮ ಯುವ ಜನರು ಲೌಕಿಕ ಯೋಗದ ಹೊಸ ವ್ಯಾಖ್ಯೆಯನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೆ? ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿರುವ Mobile ನ್ನು ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಅವಲಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವುದೆಂದರೆ ಇದೇ ಅಲ್ಲವೇ? ಇಂತಹ ಅಧಿಕಪ್ರಸಂಗದ ಪರಮಾವಧಿಗೆ ಏರುವುದಕ್ಕೆ ಇವರಿಗೆಲ್ಲ ಇಂಬುಗೊಡುತ್ತಿರುವುದು ನಾವೇ ಅಲ್ಲವೆ?
Whatsapp, Twitter....time pass ಗಾಗಿ Mall ಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತ Shopping ಮಾಡುವುದು... ಇವುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಇಂದಿನ ಅಗತ್ಯವೆಂಬುದು - ದುರ್ಬಳಕೆಯೇ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ - ಒಪ್ಪುವ ಮಾತಲ್ಲ. ಅದು ಇಂದಿನ "ದುಡ್ಡು ಸೊಕ್ಕಿನ Fashion" ಆಗಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿದೆ. ಊರಿನ ಕಸವನ್ನು ನಾವೇ ಎತ್ತಿ ತಂದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬೃಂದಾವನವಾಗಬೇಕಿದ್ದ ಮನೆಯನ್ನು Dumping Yard ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆ?
Amitabh Bacchan ಎಂಬ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ನಟನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಕಲಾ ಬದುಕಿನ ಬಗೆಗೆ ದಿನವಿಡೀ ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ "ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ - ಮಗ, ನನ್ನ ಸೊಸೆ, ನನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗು....I Happy - You happy" ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವುಗಳ ಬಗೆಗೆ ನಮಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಬೇಕೆ? ಹಾಗೇನಾದರೂ ಆಸಕ್ತಿಯಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲ ಹೇಳುವುದಾದರೂ ಏನನ್ನು? ಅವರ ನಿತ್ಯ ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಸುಂದರ ಮುಖವನ್ನು ಮಾತ್ರ! ಅದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಇತರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕುಗಳು ತಮ್ಮ ದುಡಿಮೆಯ ಸಮಯವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಬೇಕೆ? Celebrity ಗಳೂ ಎಲ್ಲರಂತೇ ಮನುಷ್ಯರು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಇನ್ನೊಂದು ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವು ಅವರಲ್ಲಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳು ಯಾರಿಗೂ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ. ಅವು ಬರುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತ ಇರುತ್ತವೆ. ಕೇವಲ ಓದಿ ಕೇಳಿ ಸುಖಿಸುವ "Gossip ಚಟ"ದ ಚಂಡಮುಂಡರಾಯರಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ವೈಯ್ಯಕ್ತಿಕ ಆಗುಹೋಗುಗಳಿಂದ ಆಗಬೇಕಾದ್ದೇನು? ಅಂತಹ ಬಿಟ್ಟಿ ಸುಖವನ್ನು ಯಾರೂ ಒದಗಿಸಲೂಬಾರದು. ಅಂತಹುದನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲೂ ಬಾರದು - ಅಲ್ಲವೆ? ಪರರ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚುವುದು ಸಜ್ಜನಿಕೆಯಾದರೂ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಇಣುಕಿ ನೋಡುವಷ್ಟು ಕುತೂಹಲವು ಅಪೇಕ್ಷಣೀಯವಲ್ಲ. ಸಾಧಕರಿಂದ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಪಡೆಯುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಂತಹ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಮಾತ್ರ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಸದುಪಯೋಗವಾದಂತೆ. ನಮ್ಮ ಸಾಧನೆಯಿಂದಲೇ ನಾವು ಸಾಧಕರಾಗಬೇಕಲ್ಲದೆ ಯಾವುದೋ ಸಾಧಕರ ಹಿಂಬಾಲ-ಮುಂಬಾಲವಾಗಿ ಸಾಧಿಸುವುದೇನಿದೆ?
ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಶೈಲಿಯು ನಿಯಂತ್ರಿತವಾಗಬೇಕಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ, ನಾವು ಅಕ್ಷರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ಎಂದಿನವರೆಗೆ ಆಯ್ದ ಉತ್ತಮ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಓದುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅವರಿವರ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಸುಖಿಸುವ ಬಾಲಿಶತನವೂ ತೊಲಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಂಪರ್ಕ ಕ್ರಾಂತಿಯು ತಂದಿಟ್ಟ ಎಲ್ಲ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳನ್ನೂ ಹದವರಿತು ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ. ಅಂತಹ ಬೌದ್ಧಿಕ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯಿಲ್ಲದವರೂ ಅವನ್ನು ಬಳಸತೊಡಗಿದಾಗ "ಮಂಗನ ಕೈಯ ಮಾಣಿಕ್ಯದಂತೆ" - ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳಿಂದ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ನಷ್ಟವೇ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಬಹುದು.
ನಮ್ಮ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಬದುಕಿಗೂ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ಇತಿಮಿತಿಯೆಂಬುದೊಂದಿದೆ. "ನನಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಜನ FRIENDS ಇದ್ದಾರೆ !! ನನಗೆ 1000 Likes ಬಂದಿದೆ !!" ಇತ್ಯಾದಿ ಅನ್ನಿಸಿಕೆಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಬಾಲಿಶ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಈ LIKE ಗಳ ಹಿಂದೆ ನೂರಾರು ಬಗೆಯ ಚಿಂತನೆಯ ಮನಸ್ಸುಗಳಿರುತ್ತವೆ! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೈಕೋಚಿನಿಂದಲೂ Like ಗಳು ಸಿಡಿಯುವುದಿದೆ....ಅಲ್ಲವೆ? "ಮುಂದೆ ಭಲಾ ಎಂದು ಹಿಂದಾಡಿಕೊಂಬುವ" ಜನರೂ - ಮಜಾನೋಡಲು ಹುಸಿನಗುತ್ತ LIKE ಒತ್ತಬಹುದಲ್ಲವೆ? Friend request ಕಳಿಸಬಹುದಲ್ಲವೆ? Follow ಮಾಡಬಹುದಲ್ಲವೆ? ಜನರ ಮನಸ್ಸು ಸದಾ Mobile mode ನಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಮಾಧ್ಯಮದ ನನ್ನ ಅನುಭವದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಂದಲೇ ನಾನು ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಜನ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗಾಗಿ - ಕೈಕಾಲು ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ಬದುಕುವುದೆಂದರೆ - ಅದು ದೊಡ್ಡ ದುರಂತ. ನಮ್ಮ ಬದುಕು-ಕೆಲಸಗಳು ಜನೋಪಯೋಗಿಯಾಗಿದ್ದರೆ - ಆಗ, ಅದು ಸಾಧನೆ. ಈ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ "ನಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಜನರು ಮೆಚ್ಚಿದರೆ ಸಂತೋಷ; ಮೆಚ್ಚದಿದ್ದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಂತೋಷ " ಎಂಬ ಶೈಲಿಯನ್ನೂ ರೂಢಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಆದರೆ ನಮಗೀಗ - ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ "SMART" ಎಂದು ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗರಬಡಿದಂತಿದೆ. ಹೀಗೆ ಮನಸ್ಸು ಸೀಳಾಗಿ ಚದುರಿಹೋಗಿರುವ ಕೆಲವು SMART ಗಳು ತಮ್ಮ ಪೊಳ್ಳು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ಮೆರೆಸಲು ಜಾಲತಾಣಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುವುದೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಒಬ್ಬ ಗೆಳತಿಯು "ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದವರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಒಂದು GROUP ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ; Whatsappನಲ್ಲಿ ನಾವು ಆಗಾಗ ಸಂಧಿಸುತ್ತೇವೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ - "ಹಾಗೆ ಸಂಧಿಸಿ ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ?" ಎಂದು ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದೆ. "ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯನ್ನು ಕೆಲವರು ಮೆಚ್ಚಿ, ಕೆಲವರು ತೆಗಳಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ....ಅವರ ವಾದವನ್ನು ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತದೆ...ಮೊನ್ನೆ - ಆ ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಎಂಬವರು Flightನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಗಯಾಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಿದರಂತೆ...ಹೀಗೆ ತುಂಬ ಸುದ್ದಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಆ ಗೆಳತಿಯು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಯಾರೋ ಎಲ್ಲೋ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಿದ ವಿಷಯವು - Whatsapp ಗುಂಪಿನ - ಗೋವಿಂದವಾಗಬೇಕೆ?
ಯಾರು ಯಾರೋ ತಮ್ಮ ಮಜಕ್ಕಾಗಿ ಊರಿನ ಪಂಚಾಯ್ತಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ನಿತ್ಯ ಬದುಕಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವೇ? ದೇಶವೆಂಬ ಮನೆಯ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮೋದಿಯವರನ್ನು ನಾವು ನೇಮಿಸಿಯಾಗಿದೆ; ಅವರ ಅವಧಿ ಮುಗಿದಮೇಲೆ "ಅವರದು ಉಸ್ತುವಾರಿಯಾ? ಸುಸ್ತುವಾರಿಯಾ?" ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಮತ ಚಲಾಯಿಸುವುದಷ್ಟೇ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯ ಚಿಂತೆಯನ್ನು ನಾವೇ ಮಾಡುವುದಾದರೆ ಅವರನ್ನು ನೇಮಿಸಿದ್ದು ವ್ಯರ್ಥವಾದಂತೆ - ಅಲ್ಲವೆ? ಹಲವು ಕಾಲೆಳೆತಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿಯವರು ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇತ್ತ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವು ಮಾಡಿದರೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಅವರವರು ಮಾಡುತ್ತ ಹೋಗುವುದನ್ನೂ ಸಭ್ಯತೆಯೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹ ಸಭ್ಯತೆಯನ್ನು - ವಿಪರೀತ ಬಲಿತು ನಿಂತ ತಾಂತ್ರಿಕ ದೈತ್ಯರಿಗೆ ಕಲಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಂದ ಹಲವು ಪ್ರಭೃತಿಗಳು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಬುದ್ಧಿ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಚರ್ಚೆಗಳಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಸಾಧಿಸಿದ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಸಾಧನೆಗಳೆಷ್ಟು? ಏನಾದರೂ ಕಾಣುತ್ತಿದೆಯೆ? ಸಭ್ಯ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸದುದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದ ಬರಹಗಳು ಬಂದ ವೇಗಕ್ಕಿಂತ ರಭಸವಾಗಿ ಹಿಂದೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲದ - ಸತ್ಯವಲ್ಲದ ವಿಚಾರಗಳು ಬತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ; ನಾವು ಆಡುವ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ - ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹೃದಯವು ಕಾಣಿಸಬೇಕು. ಶಬ್ದಗಳು ಒಡಲಿನಿಂದಲೇ ಸಹಜವಾಗಿ ಮೂಡಬೇಕು; ಆಡಂಬರದ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನವಾಗಬಾರದು. ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಎಷ್ಟೋ ಒಣ ದೃಶ್ಯಗಳು - ಪಟ್ಟಾಂಗಗಳು ಸಾರ್ವಕಾಲೀನ ವ್ಯರ್ಥ ಕ್ರಿಯೆ.
ಇಂದು ಭಾರತದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ದಿನನಿತ್ಯವೂ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ದುರ್ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಮಾನವೀಯ ಸಹಾಯಹಸ್ತ ಚಾಚಬಹುದಾದ ಯುವಜನರು, Face Book ನ ಹೀರೋ ಆಗುವ ಉಮೇದಿನಿಂದ, ದಾರುಣ ಘಟನೆಯ ವಿವಿಧ ಭಂಗಿಯ ಫೊಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದವರಂತೆ - ವಿರೋಧೀ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಮನುಷ್ಯತ್ವವನ್ನೂ ಮರೆಸುವಂತಹ ಇದೆಂತಹ ಅಮಲು? "ಜಾಲತಾಣಗಳೇ ಗತಿ ಮತಿ ಇತಿ" ಎಂಬಂತಹ ಶೂನ್ಯ ಕರ್ಮಗಳು ನಮಗೆ ಯಾಕೆ ಬೇಕು? ಯಾವುದೇ ರೀತಿನೀತಿಯನ್ನು ಅರಿಯದ ಅಪಾತ್ರರನ್ನು ಯಾವ ಜ್ಞಾನವೂ ಉದ್ಧರಿಸಲಾಗದು - ಅಲ್ಲವೆ?
ಆದರೆ ಅದಾಗಲೇ ನಾವು ಬಹು ದೂರ ಬಂದಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಬಹುಸಂಖ್ಯೆಯ ಅಭಿರುಚಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಚಟಗಳಾಗಿ ಬದಲಾಗಿಯಾಗಿದೆ. ಹಾರುವುದು ನಮಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ Face Book, Whatsapp, Twitter...ನಂತಹ ಹಾರುವ-ಹೋರುವ Fashion ನಿಂದ ದೂರವಾಗುವುದು ಅಸಂಭವವಾದರೂ ಅವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ.
ಎಂದೂ ನನಸಾಗದ ಸುಂದರ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಾಣುತ್ತ ನಾವು ತಿರುಕರಾಗುವ ಬದಲು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ದೃಢಗೊಳಿಸುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು. ತಿರುಕ ಎಂದರೆ ನೆಲೆಯಿಲ್ಲದವ; ಭಿಕ್ಷುಕ - ಎಂದರ್ಥ. ಅಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೇ ದುಡ್ಡಿಗೂ ತಿರುಕತನಕ್ಕೂ ಗಂಟುಹಾಕಬಾರದು. ದುಡ್ಡಿದ್ದವರು ತಿರುಕರಲ್ಲ ಎಂದು ಅರ್ಥವಲ್ಲ. ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹಣವಂತನೇ ಈ ಭೂಮಿಯ ಬಲಾಢ್ಯ ತಿರುಕ. ಸಂಪತ್ತಿಗಾಗಿ, ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ, ಸಂಪತ್ತಿಗೋಸ್ಕರ - ಸಂಪತ್ತು ಎಂಬುದು ನಡೆಸುವಷ್ಟು ತಿರುಕತನವನ್ನು ಬಡಪಾಯಿಗಳು ನಡೆಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹಣವು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ತರುವ ನಕಾರ-ಶಕಾರಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಣವುಳ್ಳವನು ಹೊರಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ; ಜೋಪಾನಮಾಡುವ ಭಯದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೆ "ಭಾಗ್ತಾ" ಬದುಕಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ Fashion ಜಾಲಗಳು ಕಲ್ಮಷಗೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿಯೂ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲದ ಕೃತಘ್ನ ಕಾಂಚಾಣದ ಪರೋಕ್ಷ ಪಾತ್ರವಿದೆ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವ, ಅಡಗಿದ್ದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಊದಿ ಎಬ್ಬಿಸಿ - ಹಬ್ಬಿಸುವ ಜಾಲವಾಡಿಗಳ ತ(ರ)ಲೆಯಿಂದ ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡು ಸ್ವಂತ ಬದುಕನ್ನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕಟ್ಟಬಲ್ಲ ನಿರ್ಧನ ಸಮಾಧಾನಿಯು ಸಹಜ ಶ್ರೀಮಂತ! ಆತನೇ ಸುಖಿ!
ಜಾಲತಾಣಗಳ ಅತಿಯಾದ Exposure ನಿಂದ ಅನೇಕ ಠಕ್ಕುತನವು ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. "ಆ Friend ನ್ನು ನೋಡಿ; Half pant, low jeans ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ನೀವೆಂಥ ಹಳ್ಳೀ ಗುಗ್ಗು? ನೀವೂ ಹಾಕಿ..." ಎನ್ನುತ್ತ ತನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು "ವಿದೂಷಕ"ನನ್ನಾಗಿಸುವ ಸ್ಪರ್ಧೆ, "ಈ LADY ಯನ್ನು ನೋಡೇ; ಎಷ್ಟು ಚೆಂದದ Hair Cut ಅಲ್ವಾ? ಅವರ ಹಾಗೆ ನೀನೂ ನಿನ್ನ ತಲೆ ಬೋಳಿಸಿಕೋ..." ಎನ್ನುವ ಠಕ್ಕು ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಬೇಕೆ? ಯುಕ್ತಾಯುಕ್ತ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ - ಜಾಲತಾಣದ ಪ್ರಚೋದನೆಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನಡೆಸುವ - ಇಂತಹ ತೋರಿಕೆಯ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಿಂದ ಸ್ವರೂಪ ನಾಶವಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನು ಉಪಯೋಗವಿದೆ? ಜಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವವರು ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಿಗೆ ಸಿಲುಕದಂತೆ ತಮ್ಮನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಹೊರ ವೇಷವು ಸಹಕರಿಸಲಾರದು. ಯಾರದೋ ಶಿಫಾರಸ್ಸಿನ ಅಂಗೀಕಾರ ಮುದ್ರೆಗಾಗಿ - ಯಾರೂ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅರ್ಥವಿರದ ಅದೃಶ್ಯ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಿಳಿಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿ ಸದ್ಭಾವ ಇರುವಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಸ್ಪರ್ಧೆ ಇರುವಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ನಾಸ್ತಿ; ಸುಖವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ನಾವು ಅನುಕರಿಸಿ ಅನುಸರಿಸಬೇಕಿರುವುದು ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು; ಇಡಿಇಡಿಯಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಯಾವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಪರಿಪೂರ್ಣನಲ್ಲ. ಹಳ್ಳಿಯವ, ಢಿಲ್ಲಿಯವ, ಇಟೆಲಿಯವ...ಎಲ್ಲರೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯರೇ. ಕೆಲವರು ಶ್ರಮಿಕರು, ಕೆಲವರು ನೇತಾರರು, ಕೆಲವರು ಮಾರರು - ಶೂರರು, ಕೆಲವರು ಕಲಾವಿದರು....ಕೆಲವರು ಗಂಟು ಕಳ್ಳರು....ಅಷ್ಟೆ. ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರಂತೆ ಇನ್ನ್ಯಾರೋ ಆಗಲು ಹೊರಟಾಗ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ ತಾಣಜಾಲದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿರುವ - ಉಂಡು ಹೇತ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯ ಫೊಟೋ ದರ್ಶನವು - ಒಬ್ಬರಂತೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಾಗಲು ಹೊರಟಿರುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಒಂದು ಲಕ್ಷಣ. ನಮ್ಮ ಚೆಂದದ ಬದುಕೆಂಬುದು ಇಂತಹ ಬೀದಿ ಕುಲುಕಾಟದ, ಬೇಡದ "ಹೈದರ್ಮಿಣಿ ವಿದ್ಯೆ"ಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಹಳ್ಳಿಯವನು ನದಿಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಅಂಡು ತೊಳೆದರೆ, ಪೇಟೆಯವನು ಬೋರ್ ವೆಲ್ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತೊಳೆಯಬಹುದು. ಇನ್ನೂ High fi ಆದ ಇಟೆಲಿಯವನು ಕಾಗದ (Tissue Paper) ದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಅಂಡನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಕೃತಾರ್ಥನಾಗಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ ಶುಚಿತ್ವದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ - ಅಂಡಾಳಿನ ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಮಗೆ ಯಾವ Fashion ಶೈಲಿಯು ಸೂಕ್ತ ಎಂದು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದು ನಮ್ಮ ವಿವೇಚನೆಗೇ ಬಿಟ್ಟ ವಿಚಾರ. ಅದರಂತೇ ಯಾವ ತಾಣಗಳಿಂದಲೂ - ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ ನಾವು ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ; ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗದ, ಅರ್ಥವಾಗದ ಯಾರನ್ನೂ ಯಾವುದನ್ನೂ - ನಾವು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.
ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಜಾಲಾಡಿದರೆ ಒಂದಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ವಿಚಾರಗಳೂ ವಿವರಗಳೂ ಸಿಗುವುದಿದೆ. ಅವನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸದುಪಯೋಗಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇಂದಿನ ಅಗತ್ಯ. ಆದರೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ಒಂದು ಚಮಚ ಉಂಡು ನಾಲ್ಕು ಚಮಚದಷ್ಟು ವಿಸರ್ಜಿಸುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲ ತಾಣಗಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಸೃಜನಶೀಲತೆಯನ್ನು ಅಡ್ಡದಾರಿ ಹಿಡಿಸುತ್ತ ಹೊಸಕಿ ಹಾಕುವಂತೆ ಕಾಣುವುದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಹೊರಳಾಡುವ ಬಹುಪಾಲು ಸರಕುಗಳು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಅನುಕರಣೆ! ಅನುಕರಣೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಸೃಜನಶೀಲತೆಯು ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿ ಸೊರಗುತ್ತದೆ. ಬೇರಿಲ್ಲದ ಎಲೆಯಿಲ್ಲದ ಬೋಳು ಮರಗಳ ಈ ಜಾಲತಾಣದ ಅರ್ಧಸತ್ಯದ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ವಿಹರಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಚೊಕ್ಕ ನಿರ್ಧಾರವು ನಮ್ಮದಾಗಿರಲಿ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸಪಾತ್ರ ಸಂವಹನವೆಂಬ ಬೇಲಿಯನ್ನು ನಮಗೆ ನಾವೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ LIKE ಗಳನ್ನು ಒತ್ತುವುದರಲ್ಲಿ, ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ಬದುಕು ಮುಗಿಯಬಹುದು. ಇಂದಿನ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಪಟ್ಟಾಂಗದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯೂ ಕಳೆದುಹೋಗಬಹುದು. ನಮ್ಮ ಬದುಕಿಗೆ ನಾವೇ ಶಿಲ್ಪಿಗಳು. "Curious Cats ಮತ್ತು Opportunist Fox ಗಳು ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತೆಲ್ಲ ಇರುತ್ತವೆ" ಎಂಬ ಎಚ್ಚರವಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ದಾರಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದೀತು.
- ನಾರಾಯಣೀ ದಾಮೋದರ್
ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮನೆಮನೆಯಲ್ಲೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದ ಉಪದ್ವ್ಯಾಪವು ಇನ್ನೂ ಆರಂಭವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವುದನ್ನೇ ಮರೆತ ಇಂದಿನ ಯುವಜನಾಂಗದ ದೊಡ್ಡ ಭಾಗವು ಜಾಲತಾಣಗಳ ತೆವಲು-ಅಮಲಿಗೆ ಬಲವಾಗಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಆತಂಕದ ವಿಷಯ. "ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೋ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ" ಎನ್ನುವ ಮತ್ತು "ಮಕ್ಕಳು ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಲಿ; ನಮ್ಮ ತಂಟೆಗೆ ಬರದಿರಲಿ" ಎನ್ನುವ ಪಾಲಕ - ಮನೆಮಂದಿಯ ಹೊಣೆಗೇಡಿತನದಿಂದಲೇ - ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಅವಲಂಬನೆಗಾಗಿ - ತರತಮದ ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಅಪ್ರಬುದ್ಧರೂ ಜಾಲತಾಣದ ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಹಾದಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದೂ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ತಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲೂ ಪ್ರಕಾಂಡ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಮೆರೆಯುತ್ತಿರುವ ಕೆಲವು ತಾಣವೀರರನ್ನು ನೋಡಿದರೆ "ದೇವರೇ, ಇವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು; ಇವರಿಗೆ ತಾವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂಬುದೇ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ" ಎಂದೂ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಜಾಲತಾಣವನ್ನು ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಯಾಗಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಇಂಥವರ ಪಾತ್ರವು ಬಲು ದೊಡ್ಡದು. ಜಾಲತಾಣದ ಸದುಪಯೋಗವನ್ನು ಎಷ್ಟು ತಲೆಗಳು (ಬಲ-ಎಡ!) ಪಡೆಯುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದು ಚಿಂತನೆಗೆ ಯೋಗ್ಯವಾದ ವಿಷಯ.
40-50 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ರೇಡಿಯೋ ಎಂಬುದಿತ್ತು. ಅದೂ ಕೆಲವು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ. ಅಂದು ಸುದ್ದಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದ ಚೆಂದದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕು - ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮೌನವಾಗಿತ್ತು. ಸಾಮಾಜಿಕ ತಳಮಳಗಳು ಕನಿಷ್ಠ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿದ್ದವು. ಊರಿನ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಸಂಕಟವು ಎದುರಾದರೆ ನೆರೆಹೊರೆಯವರು ಅವರಿಗೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ (RIP...OMG ಇತ್ಯಾದಿ ಶಾಬ್ದಿಕವಾಗಿ ಅಲ್ಲ!) ಹೆಗಲು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲವದು. ಜಾಲತಾಣದ ಇಂದಿನ ಬದುಕು ಹೇಗಿದೆ? ಇಂದು ನಮ್ಮ ನೆರೆಮನೆಯವರ ಪರಿಚಯವೂ ನಮಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಕಬಂಧಬಾಹುವು ಗುರುತು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಯಾರ್ಯಾರನ್ನೋ ಗೆಳೆಯರೆಂದು ಭ್ರಮಿಸಿ ದಿನವೂ ಮುಟ್ಟಿ ಮುಟ್ಟಿ ಬರುತ್ತಿದೆ! ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಂವಹನವು ಹುಸಿಯಾಗಿ - ಪರೋಕ್ಷವೇ ನಿಜವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಹಿಂಡುವ, ಹೃದಯಹೀನ ಏಕತಾನತೆಯ ಪೇಟೆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ಈಗ ಪ್ರವಾಹದಂತೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಗೂ ನುಗ್ಗುತ್ತಿದೆ. ಅಸಭ್ಯತೆಗೆ ಸಭ್ಯತೆಯ ಉಡುಪು ತೊಡಿಸಿ ಸಭ್ಯರಾದಂತೆ ಹಿಗ್ಗುತ್ತಿರುವ ನಮಗೆ ಅನರ್ಹವನ್ನೆಲ್ಲ Grace marks ಕೊಟ್ಟು ಅರ್ಹರಾಗಿಸುವ ವ್ಯಾಧಿಯೂ ಬಡಿದಿದೆ! ಎಲ್ಲವೂ SMART! ಎಲ್ಲರೂ SMART! ಎಲ್ಲರೂ "ಯಂತ್ರವಾಹಕರು". ಆದರೆ ಮುಖಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಛದ್ಮವೇಷಗಳು - ಆವೇಶವಿಲ್ಲದ, ಕಾರ್ಯಸಾಧನೆಗೆ ತೊಡಗದ ಬರಿಯ ಸುದ್ದಿಪ್ರಿಯ ವೇಷಗಳು! ನಿತ್ಯದ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಬದುಕನ್ನು ಇಂದು ಯಂತ್ರಗಳೇ ಆಳುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲದ ಶಬ್ದಗಳು "LIKE" ಗಳಾಗಿ ಹೊರಳಾಡುತ್ತಿವೆ.
ಮೊನ್ನೆ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ ನನಗೆ ಕಂಡ ಕೆಲವು ದೃಶ್ಯಗಳು "ಇದು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸತ್ಯ. ನಾನು ಕಂಡ ನೂರಾರು ಜನರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿ, ವಿಚಿತ್ರ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ, ತಮ್ಮ MOBILE ನೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕೆಲವರು ಅದರಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ದಾಖಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅತಿಥಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ದುಃಖಾರ್ತನಾಗಿ MOBILE ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅಂದು ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಗೂ ಮಿಕ್ಕಿ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೊಡನೆ ಚೌಕಾಶಿ ನಡೆಸುತ್ತಿತ್ತು. ನೋಡಿ ಕೇಳಿದ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುವಾಗ "ಶಬ್ದಪ್ರೀತಿಯು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ" ಎಂದು ನನಗೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ತಮಾಷೆ ಎಂದರೆ, ಇಂದಿನ ಪ್ರೀತಿಗೂ ಊರು ಸುತ್ತುವ ಹುಚ್ಚು! ಬಯಲು ಆಲಯದೊಳಗೋ ಆಲಯವು ಬಯಲೊಳಗೋ ಎಂದು ಅಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಾಗದೆ ಹೋಗಿತ್ತು. ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ - ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮಾಯವಾಗುವ "MOBILE ಪ್ರೀತಿ!" ಗಳಲ್ಲಿ ಅಂದು ನನ್ನ ಸ್ನಾನವಂತೂ ಆಗಿತ್ತು. ನಮಗೆ ನಾವೇ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಇಂತಹ ಸುದೀರ್ಘ ಬೀದಿ ಪ್ರೇಮಗಳಿಗೆಲ್ಲ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಉಪಯೋಗವಾಗಬೇಕೆ? ಜಕ್ಕವಕ್ಕಿಗಳ ಶಾಬ್ದಿಕ ಪ್ರೀತಿಯು ಯಶಸ್ಸು ಕಂಡರೆ ಸಂತೋಷ; ಇಲ್ಲವಾದರೆ?
"ಮೀನಿನ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನಾದರೂ ಗುರುತಿಸಬಹುದು; ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಿಳಿಯಲಾಗದು" ಎಂಬುದು ಹಳೆಯ ನಾಣ್ನುಡಿ; ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಅನುಭವಾಮೃತ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ವೇಷ ಕಟ್ಟುವ FACE BOOK ನ್ನು ಷೋಡಶೋಪಚಾರಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸುವುದಾದರೂ ಏಕೆ? FACE IS THE MIRROR OF MIND ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ MAKE UP ಇಲ್ಲದಂತಹ - ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ನಿಜರೂಪ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದ ಮಾತದು. ಇಂದಿನ Face Book ನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಹಲವಾರು ಕಾರಣಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ವಿಳಾಸದ ಮುಖವನ್ನೇ ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. (ಅವರ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೇ ಮುಖ - ಎಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು!) ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಮುಖ ತೋರಿಸಿದರೂ - ಮುಖ ನೋಡಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅಳೆಯುವ ಶಕ್ತಿಯು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇರುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ನನಗಂತೂ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ Face Book ಎನ್ನುವುದು ಎಷ್ಟು ಸಾಚಾ? ಎಂದೂ ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಬಹುಪಾಲು ವಿಷಯಗಳು ಯಾವುದೇ ಸಾಕ್ಷಿಯಿಲ್ಲದ, ಪರಾಂಬರಿಸದೆ ದಾಖಲಿಸುವ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಮಾಣೀಕೃತ ವಿವರಗಳು. ಅಲ್ಲಿನ ವಿವರಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಆಕಾಶವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ, ನಾನೊಮ್ಮೆ ಎಡವಿದ್ದೆ. ನಾನು ಕಂಡಂತೆ, ಯಾವುದೇ ಉತ್ತರದಾಯಿತ್ವವಿಲ್ಲದ ಸಚಿತ್ರ ಶಬ್ದಸಂತೆಯದು! ಆದರೆ Face Book ನ ಒಂದಷ್ಟು ವ್ರತಧಾರಿಗಳು ಅದನ್ನು ಪವಿತ್ರವೆಂಬಂತೆ ಆರಾಧಿಸುತ್ತ ತಮ್ಮ ರಸಮಯ ಬದುಕನ್ನು ನಷ್ಟಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದಂತೂ ನನ್ನಂಥವರಿಗೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ವಿಷಯ. ಆದರೆ ಪರಿವರ್ತನಶೀಲವಾದ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಸ್ಥಾಯಿಯಲ್ಲ; ಎಲ್ಲವೂ ಹಾರಿ ಬೀಳುವ, ಬಿದ್ದು ಏಳುವ ನಿರಂತರ ಅಲೆಗಳು. ಆದ್ದರಿಂದ ಕೆಲವು ಚರ್ಯೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕಾಯಬೇಕು.
ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲರೂ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲ ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಪಟ್ಟಾಂಗ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. "ಅವಳ ಗಂಡ ಯಾರನ್ನೋ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ; ಅವಳು ಯಾರ ಜೊತೆಗೋ ಓಡಿಹೋದಳು; ಅವಳು ಅಂಬಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆತ್ತಳಂತೆ; ಅವರ ಮಗನಿಗೆ ಶಾಲೆಯ ಪಾಠ ತಲೆಗೆ ಹತ್ತದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೋಟೇಲಿಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿದರಂತೆ; ಅವಳ ಹೆರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ಆಗಿ ದೈವಕ್ಕೆ ಹರಕೆ ಹೊತ್ತ ಮೇಲೆ ಹೆರಿಗೆ ಆಯಿತಂತೆ...." ಇಂತಹ ರಂಜನೀಯ ವಿಷಯಗಳು ಅಂದಿನ ಪಟ್ಟಾಂಗ ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಇಂದಿನ FACEBOOK ಕೂಡ ಇಂತಹುದೇ "High Fi ಪಟ್ಟಾಂಗ ಚಾವಡಿ" ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಹಿಂದೆ ಹೆಂಗಸರು ಮತ್ತು ಗಂಡಸರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮದೇ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಪಟ್ಟಾಂಗ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇಂದು ಸರ್ವಸಮಾನತೆ(!)ಯಿದೆ.
ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಎಷ್ಟು ಅಮೂಲ್ಯ !! ಅಂತಹ ಬದುಕನ್ನು ನಾವು ಪೋಕುಬಾರದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆದುಬಿಡಬೇಕೆ? ಇಂದಿನ ಯುವಜನರು ಅವರವರ ಅಂಗೈ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ತಮ್ಮ ಕರಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಇಂಬುಗೊಂಡ Mobile ನ ಜೊತೆಗೆ ಯೋಗಭಂಗಿಯಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ಮೊದಮೊದಲು ನನಗೆ ಕುತೂಹಲವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುವಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತು ಲಿಂಗಭಾವದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವ ಶರಣರಂತೆ Mobile ಹಾವದಲ್ಲಿರುವ ಇಂದಿನ ನಮ್ಮ ಯುವ ಜನರು ಲೌಕಿಕ ಯೋಗದ ಹೊಸ ವ್ಯಾಖ್ಯೆಯನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೆ? ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿರುವ Mobile ನ್ನು ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಅವಲಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವುದೆಂದರೆ ಇದೇ ಅಲ್ಲವೇ? ಇಂತಹ ಅಧಿಕಪ್ರಸಂಗದ ಪರಮಾವಧಿಗೆ ಏರುವುದಕ್ಕೆ ಇವರಿಗೆಲ್ಲ ಇಂಬುಗೊಡುತ್ತಿರುವುದು ನಾವೇ ಅಲ್ಲವೆ?
Whatsapp, Twitter....time pass ಗಾಗಿ Mall ಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತ Shopping ಮಾಡುವುದು... ಇವುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಇಂದಿನ ಅಗತ್ಯವೆಂಬುದು - ದುರ್ಬಳಕೆಯೇ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ - ಒಪ್ಪುವ ಮಾತಲ್ಲ. ಅದು ಇಂದಿನ "ದುಡ್ಡು ಸೊಕ್ಕಿನ Fashion" ಆಗಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿದೆ. ಊರಿನ ಕಸವನ್ನು ನಾವೇ ಎತ್ತಿ ತಂದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬೃಂದಾವನವಾಗಬೇಕಿದ್ದ ಮನೆಯನ್ನು Dumping Yard ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆ?
Amitabh Bacchan ಎಂಬ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ನಟನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಕಲಾ ಬದುಕಿನ ಬಗೆಗೆ ದಿನವಿಡೀ ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ "ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ - ಮಗ, ನನ್ನ ಸೊಸೆ, ನನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗು....I Happy - You happy" ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವುಗಳ ಬಗೆಗೆ ನಮಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಬೇಕೆ? ಹಾಗೇನಾದರೂ ಆಸಕ್ತಿಯಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲ ಹೇಳುವುದಾದರೂ ಏನನ್ನು? ಅವರ ನಿತ್ಯ ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಸುಂದರ ಮುಖವನ್ನು ಮಾತ್ರ! ಅದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಇತರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕುಗಳು ತಮ್ಮ ದುಡಿಮೆಯ ಸಮಯವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಬೇಕೆ? Celebrity ಗಳೂ ಎಲ್ಲರಂತೇ ಮನುಷ್ಯರು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಇನ್ನೊಂದು ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವು ಅವರಲ್ಲಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳು ಯಾರಿಗೂ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ. ಅವು ಬರುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತ ಇರುತ್ತವೆ. ಕೇವಲ ಓದಿ ಕೇಳಿ ಸುಖಿಸುವ "Gossip ಚಟ"ದ ಚಂಡಮುಂಡರಾಯರಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ವೈಯ್ಯಕ್ತಿಕ ಆಗುಹೋಗುಗಳಿಂದ ಆಗಬೇಕಾದ್ದೇನು? ಅಂತಹ ಬಿಟ್ಟಿ ಸುಖವನ್ನು ಯಾರೂ ಒದಗಿಸಲೂಬಾರದು. ಅಂತಹುದನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲೂ ಬಾರದು - ಅಲ್ಲವೆ? ಪರರ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚುವುದು ಸಜ್ಜನಿಕೆಯಾದರೂ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಇಣುಕಿ ನೋಡುವಷ್ಟು ಕುತೂಹಲವು ಅಪೇಕ್ಷಣೀಯವಲ್ಲ. ಸಾಧಕರಿಂದ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಪಡೆಯುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಂತಹ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಮಾತ್ರ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಸದುಪಯೋಗವಾದಂತೆ. ನಮ್ಮ ಸಾಧನೆಯಿಂದಲೇ ನಾವು ಸಾಧಕರಾಗಬೇಕಲ್ಲದೆ ಯಾವುದೋ ಸಾಧಕರ ಹಿಂಬಾಲ-ಮುಂಬಾಲವಾಗಿ ಸಾಧಿಸುವುದೇನಿದೆ?
ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಶೈಲಿಯು ನಿಯಂತ್ರಿತವಾಗಬೇಕಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ, ನಾವು ಅಕ್ಷರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ಎಂದಿನವರೆಗೆ ಆಯ್ದ ಉತ್ತಮ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಓದುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅವರಿವರ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಸುಖಿಸುವ ಬಾಲಿಶತನವೂ ತೊಲಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಂಪರ್ಕ ಕ್ರಾಂತಿಯು ತಂದಿಟ್ಟ ಎಲ್ಲ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳನ್ನೂ ಹದವರಿತು ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ. ಅಂತಹ ಬೌದ್ಧಿಕ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯಿಲ್ಲದವರೂ ಅವನ್ನು ಬಳಸತೊಡಗಿದಾಗ "ಮಂಗನ ಕೈಯ ಮಾಣಿಕ್ಯದಂತೆ" - ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳಿಂದ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ನಷ್ಟವೇ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಬಹುದು.
ನಮ್ಮ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಬದುಕಿಗೂ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ಇತಿಮಿತಿಯೆಂಬುದೊಂದಿದೆ. "ನನಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಜನ FRIENDS ಇದ್ದಾರೆ !! ನನಗೆ 1000 Likes ಬಂದಿದೆ !!" ಇತ್ಯಾದಿ ಅನ್ನಿಸಿಕೆಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಬಾಲಿಶ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಈ LIKE ಗಳ ಹಿಂದೆ ನೂರಾರು ಬಗೆಯ ಚಿಂತನೆಯ ಮನಸ್ಸುಗಳಿರುತ್ತವೆ! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೈಕೋಚಿನಿಂದಲೂ Like ಗಳು ಸಿಡಿಯುವುದಿದೆ....ಅಲ್ಲವೆ? "ಮುಂದೆ ಭಲಾ ಎಂದು ಹಿಂದಾಡಿಕೊಂಬುವ" ಜನರೂ - ಮಜಾನೋಡಲು ಹುಸಿನಗುತ್ತ LIKE ಒತ್ತಬಹುದಲ್ಲವೆ? Friend request ಕಳಿಸಬಹುದಲ್ಲವೆ? Follow ಮಾಡಬಹುದಲ್ಲವೆ? ಜನರ ಮನಸ್ಸು ಸದಾ Mobile mode ನಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಮಾಧ್ಯಮದ ನನ್ನ ಅನುಭವದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಂದಲೇ ನಾನು ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಜನ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗಾಗಿ - ಕೈಕಾಲು ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ಬದುಕುವುದೆಂದರೆ - ಅದು ದೊಡ್ಡ ದುರಂತ. ನಮ್ಮ ಬದುಕು-ಕೆಲಸಗಳು ಜನೋಪಯೋಗಿಯಾಗಿದ್ದರೆ - ಆಗ, ಅದು ಸಾಧನೆ. ಈ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ "ನಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಜನರು ಮೆಚ್ಚಿದರೆ ಸಂತೋಷ; ಮೆಚ್ಚದಿದ್ದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಂತೋಷ " ಎಂಬ ಶೈಲಿಯನ್ನೂ ರೂಢಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಆದರೆ ನಮಗೀಗ - ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ "SMART" ಎಂದು ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗರಬಡಿದಂತಿದೆ. ಹೀಗೆ ಮನಸ್ಸು ಸೀಳಾಗಿ ಚದುರಿಹೋಗಿರುವ ಕೆಲವು SMART ಗಳು ತಮ್ಮ ಪೊಳ್ಳು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ಮೆರೆಸಲು ಜಾಲತಾಣಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುವುದೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಒಬ್ಬ ಗೆಳತಿಯು "ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದವರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಒಂದು GROUP ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ; Whatsappನಲ್ಲಿ ನಾವು ಆಗಾಗ ಸಂಧಿಸುತ್ತೇವೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ - "ಹಾಗೆ ಸಂಧಿಸಿ ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ?" ಎಂದು ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದೆ. "ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯನ್ನು ಕೆಲವರು ಮೆಚ್ಚಿ, ಕೆಲವರು ತೆಗಳಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ....ಅವರ ವಾದವನ್ನು ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತದೆ...ಮೊನ್ನೆ - ಆ ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಎಂಬವರು Flightನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಗಯಾಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಿದರಂತೆ...ಹೀಗೆ ತುಂಬ ಸುದ್ದಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಆ ಗೆಳತಿಯು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಯಾರೋ ಎಲ್ಲೋ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮಾಡಿದ ವಿಷಯವು - Whatsapp ಗುಂಪಿನ - ಗೋವಿಂದವಾಗಬೇಕೆ?
ಯಾರು ಯಾರೋ ತಮ್ಮ ಮಜಕ್ಕಾಗಿ ಊರಿನ ಪಂಚಾಯ್ತಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ನಿತ್ಯ ಬದುಕಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವೇ? ದೇಶವೆಂಬ ಮನೆಯ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮೋದಿಯವರನ್ನು ನಾವು ನೇಮಿಸಿಯಾಗಿದೆ; ಅವರ ಅವಧಿ ಮುಗಿದಮೇಲೆ "ಅವರದು ಉಸ್ತುವಾರಿಯಾ? ಸುಸ್ತುವಾರಿಯಾ?" ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಮತ ಚಲಾಯಿಸುವುದಷ್ಟೇ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯ ಚಿಂತೆಯನ್ನು ನಾವೇ ಮಾಡುವುದಾದರೆ ಅವರನ್ನು ನೇಮಿಸಿದ್ದು ವ್ಯರ್ಥವಾದಂತೆ - ಅಲ್ಲವೆ? ಹಲವು ಕಾಲೆಳೆತಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿಯವರು ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇತ್ತ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವು ಮಾಡಿದರೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಅವರವರು ಮಾಡುತ್ತ ಹೋಗುವುದನ್ನೂ ಸಭ್ಯತೆಯೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹ ಸಭ್ಯತೆಯನ್ನು - ವಿಪರೀತ ಬಲಿತು ನಿಂತ ತಾಂತ್ರಿಕ ದೈತ್ಯರಿಗೆ ಕಲಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಂದ ಹಲವು ಪ್ರಭೃತಿಗಳು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಬುದ್ಧಿ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಚರ್ಚೆಗಳಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಸಾಧಿಸಿದ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಸಾಧನೆಗಳೆಷ್ಟು? ಏನಾದರೂ ಕಾಣುತ್ತಿದೆಯೆ? ಸಭ್ಯ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸದುದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದ ಬರಹಗಳು ಬಂದ ವೇಗಕ್ಕಿಂತ ರಭಸವಾಗಿ ಹಿಂದೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲದ - ಸತ್ಯವಲ್ಲದ ವಿಚಾರಗಳು ಬತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ; ನಾವು ಆಡುವ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ - ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹೃದಯವು ಕಾಣಿಸಬೇಕು. ಶಬ್ದಗಳು ಒಡಲಿನಿಂದಲೇ ಸಹಜವಾಗಿ ಮೂಡಬೇಕು; ಆಡಂಬರದ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನವಾಗಬಾರದು. ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಎಷ್ಟೋ ಒಣ ದೃಶ್ಯಗಳು - ಪಟ್ಟಾಂಗಗಳು ಸಾರ್ವಕಾಲೀನ ವ್ಯರ್ಥ ಕ್ರಿಯೆ.
ಇಂದು ಭಾರತದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ದಿನನಿತ್ಯವೂ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ದುರ್ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಮಾನವೀಯ ಸಹಾಯಹಸ್ತ ಚಾಚಬಹುದಾದ ಯುವಜನರು, Face Book ನ ಹೀರೋ ಆಗುವ ಉಮೇದಿನಿಂದ, ದಾರುಣ ಘಟನೆಯ ವಿವಿಧ ಭಂಗಿಯ ಫೊಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದವರಂತೆ - ವಿರೋಧೀ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಮನುಷ್ಯತ್ವವನ್ನೂ ಮರೆಸುವಂತಹ ಇದೆಂತಹ ಅಮಲು? "ಜಾಲತಾಣಗಳೇ ಗತಿ ಮತಿ ಇತಿ" ಎಂಬಂತಹ ಶೂನ್ಯ ಕರ್ಮಗಳು ನಮಗೆ ಯಾಕೆ ಬೇಕು? ಯಾವುದೇ ರೀತಿನೀತಿಯನ್ನು ಅರಿಯದ ಅಪಾತ್ರರನ್ನು ಯಾವ ಜ್ಞಾನವೂ ಉದ್ಧರಿಸಲಾಗದು - ಅಲ್ಲವೆ?
ಆದರೆ ಅದಾಗಲೇ ನಾವು ಬಹು ದೂರ ಬಂದಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಬಹುಸಂಖ್ಯೆಯ ಅಭಿರುಚಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಚಟಗಳಾಗಿ ಬದಲಾಗಿಯಾಗಿದೆ. ಹಾರುವುದು ನಮಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ Face Book, Whatsapp, Twitter...ನಂತಹ ಹಾರುವ-ಹೋರುವ Fashion ನಿಂದ ದೂರವಾಗುವುದು ಅಸಂಭವವಾದರೂ ಅವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ.
ಎಂದೂ ನನಸಾಗದ ಸುಂದರ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಾಣುತ್ತ ನಾವು ತಿರುಕರಾಗುವ ಬದಲು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ದೃಢಗೊಳಿಸುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು. ತಿರುಕ ಎಂದರೆ ನೆಲೆಯಿಲ್ಲದವ; ಭಿಕ್ಷುಕ - ಎಂದರ್ಥ. ಅಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೇ ದುಡ್ಡಿಗೂ ತಿರುಕತನಕ್ಕೂ ಗಂಟುಹಾಕಬಾರದು. ದುಡ್ಡಿದ್ದವರು ತಿರುಕರಲ್ಲ ಎಂದು ಅರ್ಥವಲ್ಲ. ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹಣವಂತನೇ ಈ ಭೂಮಿಯ ಬಲಾಢ್ಯ ತಿರುಕ. ಸಂಪತ್ತಿಗಾಗಿ, ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ, ಸಂಪತ್ತಿಗೋಸ್ಕರ - ಸಂಪತ್ತು ಎಂಬುದು ನಡೆಸುವಷ್ಟು ತಿರುಕತನವನ್ನು ಬಡಪಾಯಿಗಳು ನಡೆಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹಣವು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ತರುವ ನಕಾರ-ಶಕಾರಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಣವುಳ್ಳವನು ಹೊರಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ; ಜೋಪಾನಮಾಡುವ ಭಯದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೆ "ಭಾಗ್ತಾ" ಬದುಕಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ Fashion ಜಾಲಗಳು ಕಲ್ಮಷಗೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿಯೂ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲದ ಕೃತಘ್ನ ಕಾಂಚಾಣದ ಪರೋಕ್ಷ ಪಾತ್ರವಿದೆ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವ, ಅಡಗಿದ್ದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಊದಿ ಎಬ್ಬಿಸಿ - ಹಬ್ಬಿಸುವ ಜಾಲವಾಡಿಗಳ ತ(ರ)ಲೆಯಿಂದ ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡು ಸ್ವಂತ ಬದುಕನ್ನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕಟ್ಟಬಲ್ಲ ನಿರ್ಧನ ಸಮಾಧಾನಿಯು ಸಹಜ ಶ್ರೀಮಂತ! ಆತನೇ ಸುಖಿ!
ಜಾಲತಾಣಗಳ ಅತಿಯಾದ Exposure ನಿಂದ ಅನೇಕ ಠಕ್ಕುತನವು ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. "ಆ Friend ನ್ನು ನೋಡಿ; Half pant, low jeans ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ನೀವೆಂಥ ಹಳ್ಳೀ ಗುಗ್ಗು? ನೀವೂ ಹಾಕಿ..." ಎನ್ನುತ್ತ ತನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು "ವಿದೂಷಕ"ನನ್ನಾಗಿಸುವ ಸ್ಪರ್ಧೆ, "ಈ LADY ಯನ್ನು ನೋಡೇ; ಎಷ್ಟು ಚೆಂದದ Hair Cut ಅಲ್ವಾ? ಅವರ ಹಾಗೆ ನೀನೂ ನಿನ್ನ ತಲೆ ಬೋಳಿಸಿಕೋ..." ಎನ್ನುವ ಠಕ್ಕು ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಬೇಕೆ? ಯುಕ್ತಾಯುಕ್ತ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ - ಜಾಲತಾಣದ ಪ್ರಚೋದನೆಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನಡೆಸುವ - ಇಂತಹ ತೋರಿಕೆಯ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಿಂದ ಸ್ವರೂಪ ನಾಶವಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನು ಉಪಯೋಗವಿದೆ? ಜಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವವರು ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಿಗೆ ಸಿಲುಕದಂತೆ ತಮ್ಮನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಹೊರ ವೇಷವು ಸಹಕರಿಸಲಾರದು. ಯಾರದೋ ಶಿಫಾರಸ್ಸಿನ ಅಂಗೀಕಾರ ಮುದ್ರೆಗಾಗಿ - ಯಾರೂ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅರ್ಥವಿರದ ಅದೃಶ್ಯ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಿಳಿಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿ ಸದ್ಭಾವ ಇರುವಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಸ್ಪರ್ಧೆ ಇರುವಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ನಾಸ್ತಿ; ಸುಖವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ನಾವು ಅನುಕರಿಸಿ ಅನುಸರಿಸಬೇಕಿರುವುದು ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು; ಇಡಿಇಡಿಯಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಯಾವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಪರಿಪೂರ್ಣನಲ್ಲ. ಹಳ್ಳಿಯವ, ಢಿಲ್ಲಿಯವ, ಇಟೆಲಿಯವ...ಎಲ್ಲರೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯರೇ. ಕೆಲವರು ಶ್ರಮಿಕರು, ಕೆಲವರು ನೇತಾರರು, ಕೆಲವರು ಮಾರರು - ಶೂರರು, ಕೆಲವರು ಕಲಾವಿದರು....ಕೆಲವರು ಗಂಟು ಕಳ್ಳರು....ಅಷ್ಟೆ. ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರಂತೆ ಇನ್ನ್ಯಾರೋ ಆಗಲು ಹೊರಟಾಗ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ ತಾಣಜಾಲದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿರುವ - ಉಂಡು ಹೇತ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯ ಫೊಟೋ ದರ್ಶನವು - ಒಬ್ಬರಂತೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಾಗಲು ಹೊರಟಿರುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಒಂದು ಲಕ್ಷಣ. ನಮ್ಮ ಚೆಂದದ ಬದುಕೆಂಬುದು ಇಂತಹ ಬೀದಿ ಕುಲುಕಾಟದ, ಬೇಡದ "ಹೈದರ್ಮಿಣಿ ವಿದ್ಯೆ"ಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಹಳ್ಳಿಯವನು ನದಿಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಅಂಡು ತೊಳೆದರೆ, ಪೇಟೆಯವನು ಬೋರ್ ವೆಲ್ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತೊಳೆಯಬಹುದು. ಇನ್ನೂ High fi ಆದ ಇಟೆಲಿಯವನು ಕಾಗದ (Tissue Paper) ದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಅಂಡನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಕೃತಾರ್ಥನಾಗಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ ಶುಚಿತ್ವದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ - ಅಂಡಾಳಿನ ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಮಗೆ ಯಾವ Fashion ಶೈಲಿಯು ಸೂಕ್ತ ಎಂದು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದು ನಮ್ಮ ವಿವೇಚನೆಗೇ ಬಿಟ್ಟ ವಿಚಾರ. ಅದರಂತೇ ಯಾವ ತಾಣಗಳಿಂದಲೂ - ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ ನಾವು ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ; ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗದ, ಅರ್ಥವಾಗದ ಯಾರನ್ನೂ ಯಾವುದನ್ನೂ - ನಾವು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.
ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಜಾಲಾಡಿದರೆ ಒಂದಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ವಿಚಾರಗಳೂ ವಿವರಗಳೂ ಸಿಗುವುದಿದೆ. ಅವನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸದುಪಯೋಗಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇಂದಿನ ಅಗತ್ಯ. ಆದರೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ಒಂದು ಚಮಚ ಉಂಡು ನಾಲ್ಕು ಚಮಚದಷ್ಟು ವಿಸರ್ಜಿಸುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲ ತಾಣಗಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಸೃಜನಶೀಲತೆಯನ್ನು ಅಡ್ಡದಾರಿ ಹಿಡಿಸುತ್ತ ಹೊಸಕಿ ಹಾಕುವಂತೆ ಕಾಣುವುದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಹೊರಳಾಡುವ ಬಹುಪಾಲು ಸರಕುಗಳು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಅನುಕರಣೆ! ಅನುಕರಣೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಸೃಜನಶೀಲತೆಯು ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿ ಸೊರಗುತ್ತದೆ. ಬೇರಿಲ್ಲದ ಎಲೆಯಿಲ್ಲದ ಬೋಳು ಮರಗಳ ಈ ಜಾಲತಾಣದ ಅರ್ಧಸತ್ಯದ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ವಿಹರಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಚೊಕ್ಕ ನಿರ್ಧಾರವು ನಮ್ಮದಾಗಿರಲಿ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸಪಾತ್ರ ಸಂವಹನವೆಂಬ ಬೇಲಿಯನ್ನು ನಮಗೆ ನಾವೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ LIKE ಗಳನ್ನು ಒತ್ತುವುದರಲ್ಲಿ, ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ಬದುಕು ಮುಗಿಯಬಹುದು. ಇಂದಿನ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಪಟ್ಟಾಂಗದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯೂ ಕಳೆದುಹೋಗಬಹುದು. ನಮ್ಮ ಬದುಕಿಗೆ ನಾವೇ ಶಿಲ್ಪಿಗಳು. "Curious Cats ಮತ್ತು Opportunist Fox ಗಳು ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತೆಲ್ಲ ಇರುತ್ತವೆ" ಎಂಬ ಎಚ್ಚರವಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ದಾರಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದೀತು.
- ನಾರಾಯಣೀ ದಾಮೋದರ್
